top of page
VISIE
Met jaren pijnklachten, kreeg ik pas toen ik 29 jaar was de diagnose fybromyalgie.
Dit was toen ik met verlamde benen door de huisarts doorverwezen ben naar de reumatoloog.
Dus ik had een diagnose en pijnstilling...…….
Maar werd ik daar gelukkig van?
Nee, want er was niks aan te doen, behalve ontstekingsremmers, pijnstilling en iets tegen de depressiviteit.
Na jaren te horen gekregen te hebben het zit tussen je oren (ja, klopt daar zit een heel lijf en een ziel) en aangepaste revalidatie, ging ik maar door.
Maar met het gevoel dat dit anders kon, dat er een oorzaak moest wezen en ik moest en zou van al die middelen af.
Ik ging op zoek, net als anderen.
Ik kwam in contact met een wijze dame die zei: " je bent zelf de regisseur, en zoek bij elkaar wat voor jou werkt."
Dat was voor mij een vernieuwend inzicht.
Dus ik ben behandelwijzen gaan zoeken die voor mij goed voelden.
Ik deed van alles en het had goede resultaten, maar bleef het gevoel houden, er is meer mogelijk.
Gaandeweg ontdekte ik dat het zelf herstellend vermogen van ons lichaam heel groot is, maar dat het ook verbonden is met wat je denkt, met wie je omgaat, en hoe je zelf in het leven staat.
Ik ben diverse opleidingen gaan volgen en leerde dat mijn hoofd rustiger werd met Reiki en meditatie.
Dat ik me prettiger begon te voelen en ook tegenslagen beter aan kon.
Door persoonlijke ontwikkeling in de opleiding nam ik de sprong om hiernaast verder te gaan leren over alles wat kan helpen om je een stuk prettiger te gaan voelen.
Maar het allerbelangrijkste voor mij was dat er met mij meegelopen werd om te kijken wat ik kon bereiken...
Het zelf doen met iemand die als het nodig is bijspringt...onbetaalbaar
Praktijk Us
Ontstaan vanuit geloof in kracht van mensen,
Maar met besef dat iedereen wel eens vast loopt
Vanuit eigen ervaring dienstverlening zo samengesteld om het zelfherstellend vermogen van de mens maximaal te benutten.
Foto's: Petra Slingenberg Fotografie & Design
Druppel
Hoe mooi zou het zijn..
als we allemaal een druppel kunnen zijn.
In die grote oceaan
om in verbinding verder te kunnen gaan.
Hoe mooi zou het zijn…
Als wij ieder op onze eigen wijze,
puur en heel uniek
er zouden zijn voor elkaar,
dan was de wereld minder ziek.
Vol van liefde en mededogen
eerst onze eigen tranen
en daarna die van de ander helpen drogen.
Hoe mooi zou het zijn….
In plaats van hierover te blijven dromen
ben ik in actie gekomen
Mijn wens is om voor groot en klein
De druppel in die oceaan te zijn!
bottom of page